Geschreven bij Ender Ender's Game
Normaal gesproken ben ik niet echt een Science fiction liefhebber. De ruimte spreekt mij ook totaal niet aan, maar door het verhaal ging ik in dit boek van beide onderdelen houden.
In het boek volg je Ender Wiggin die mogelijk de nieuwe commander is die de wereld moet redden van een alien aanval. In het begin van het boek is hij pas 6 jaar oud en moet dingen doorstaan die een jongen van die leeftijd niet zou moeten doorstaan. Je leeft heel erg met hem mee, zit in zijn hoofd en voelt zijn pijn. Dit geld niet alleen voor Ender, maar alle personages zijn erg goed en diep uitgedacht. Je wordt echt door het verhaal gegrepen en als je begint met lezen wil je ook niet meer stoppen.
Interessant is ook dat het in dit boek om intelligente kinderen gaat. Kinderen worden soms niet serieus genomen, terwijl dat hier duidelijk wel het geval is.
De wereld zelf steekt naar mijn idee ook net zo goed in elkaar. Daarnaast is het boek niet alleen fictie, maar worden er ook vragen gesteld over hoe je bijvoorbeeld met oorlog om moet gaan. Is het leven van één iemand het waard voor de rest van de bevolking? Wat maakt iemand een monster, hoe ver ga je?
Ik zou dit boek zeker aanraden voor Science-fiction fans, maar ook aan mensen die er iets minder van houden zoals ikzelf.