Geschreven bij Led Zeppelin - I (Deluxe Edition)
Om biologische redenen heb ik destijds de release van Led Zeppelin's titelloze debuut moeten missen, maar het moet revolutionair geweest zijn. Cream en de voorloper van de band, The Yardbirds, experimenteerden hiervoor al met elektrische bluesrock, maar Zeppelin maakte de riffs grootser, de zang theatraler en de composities interessanter. Er zijn nog vrij veel referenties naar oude bluesnummers te horen (vooral de te gekke afsluiter 'How Many More Times'), maar ook het begin van echte hardrock ('Communication Breakdown') en heavy metal ('Dazed And Confused'), terwijl 'Babe I'm Gonna Leave You' de mogelijkheden van de rockballad verkent. Daarnaast heeft deze re-release de meest interessante "companion audio" van de hele serie: het optreden in Parijs uit 1969 laat de band op zijn hongerigst en meest energiek horen. Een klassieker!